آموزش خصوصی تنبک در تهرانپارس
با یک جلسه مشاوره رایگان ما را بسنجید
آموزشگاه موسیقی آکورد
آموزشگاه موسیقی آکورد با مجوز رسمی از وزارت ارشاد
بالای ده سال سابقه آموزشی و اجرای کنسرت
نوازندگی با گروه های معروف موسیقی
با سالها تجربه و سابقه درخشان در شرق تهران(تهرانپارس)
برگزاری کنسرت های هنرجویی منظم هر 6 ماه یکبار
برگزاری کلاسهای گروه نوازی
برگزاری کلاسهای رفع اشکال رایگان
برگزاری مستر کلاس
معرفی هنرجویان به گروه ها و جشنواره موسیقی
با ما بهترین باشید.................
09394034141
77735603
برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید:
http://achordacademy.com/extra-9735.html
تنبک از نظر نوازندگی (انگشت گذاری) رنگ های صوتی و ساختمان فیزیکی اش یکی از پیشرفته ترین و پیچیده ترین سازهای کوبه ایجهان محسوب می شود.
این ساز از چوب درخت گردو، افرا یا توت به صورت یک تکه در دو قسمت تنه (حجیم تر) و نفیر (باریکتر) در اندازه های مختلف ساخته می شود.
طول تنبک از دهانه بزرگ تا دهانه کوچک ۴۴ سانتی متر است. هنگام نوازندگی، تنبک را افقی به صورتی که دهانه بزرگتر روبه پایین باشد روی ران پا می گذارند و با دو دست بر پوست ضربه می زنند.
در دهه های اخیر با همت تنبک نوازان، این ساز پیشرفت شایانی کرده است.
در این راستا می توان از حسین تهرانی پدر تنبک نواز ایرانی اشاره کرد.
تنبک از نظر ساز شناسی جز طبل های جام گونه است. علاوه بر موسیقی سنتی امروز، این ساز در اکثر موسیقی نواحی ایران بهمراه ساز های دیگر، صدای دلنشینی را به پژواک در می آورد.
نام این ساز در استان هرمزگان (تمپک) است که با (تمپو) بی ارتباط نیست.
مثلا سازی در کشمیر با نام (تنبک نَری) نواخته می شود که نَری در زبان محلی یعنی سفالی. همچنین سازی به صورت یک جفت تنبک در مالزی به نان (گِدُمبَک) نواخته می شود. در معنی واژه تنبک دو نظر وجود دارد: عده ای می گویند که واژه تنبک از صدای این ساز، یعنی از ترکیب دو عبارت (تن) و (بک) به دست امده و (تن) یا (تم) صدایی است که از نواختن ضربه ای به ناحیه مرکزی پوست تنبک بیرون می آید و (بک) نواختن ضربه ای به ناحیه کناری پوست است.
محمد علی امام شوشتری در کتابش (ایران گاهواره دانش و هنر) نظر دیگری دارد: واژه (تنبور) از تیکه (تنب) و پسوند ( ور) ساخته شده است. (تنب) به معنی برآمدگی و واژه ی (تنبان) به معنی (سرین پوشش) و تنبک ساز مشهور همگی از این ریشه اند.
ضرب نام مناسبی برای این ساز نیست، اطلاق تنبک به این ساز بهترین پیشنهاد برای جلوگیری از چند اسمی بودن این مهم ترین ساز کوبه ای پوستی ایران است.
(تمبک، دمبک، دندونک، ضرب) یکی از سازهای کوبه ای ایران است.
تنبک از قسمت های (پوست، دهانه بزرگ، دهانه کوچک، تنه، پا، گلویی، دهانه) تشکیل شده است.
قدمت تنبک با نام های پهلوی دمبلک و تنبور به پیش از اسلام می رسد.
تنبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است.
بهمن رجبی معتقد است که نام این ساز در اصل تنبک بوده و تبدیل آن به تمبک به دلیل قلب حرف (ن) ساکن به (م) قبل از حرف (ب) است، مثل اتفاقی که در تلفظ شنبه اتفاق می افتد.
استاد حسین تهرانی برلی اولین بار گروه تنبک نوازی را تشکیل داد و برای آنها قطعاتی را تنظیم کرد که موجب پیشرفت هنرجویان گردید.
او دستوری برای آموزش ضرب تدوین کرد که پوست تنبک را از لحاظ طنین صدا به سه قسمت می کرد و با انگشت گذاری روی ناحیه مرکزی، ناحیه میانی و ناحیه کناری، هنرجویان توانستند فرق صوتی و طنین این سه نقطه مختلف را متوجه شوند.
تهرانی برای ١٠ انگشت احترام خاصی قائل بود و تاکید داشت که نوازنده تنبک باید از هرکدام این انگشتان در جای خود و بموقع بهره گرفته و از آن استفاده کند تا صدای واقعی این ساز در اغمای موسیقی طنین انداز شود.
از نوازنده های قدیمی می توان به حاجی خان ضرب گیر، عیسی اقا باشی، رضا قلی خان نوروزی، ابولخسن صبا (معلم حسین تهرانی)،عبدالله دوامی، شعبان غنایی و … اشاره کرد.
آموزش تنبک در آموزشگاه موسیقی آکورد
کلاس های تنبک در آموزشگاه موسیقی ما توسط اساتید زیر برگزار می شود:
استاد ستاره قنبری روزهای پنج شنبه
استاد بهنوش حافظی روزهای شنبه (تنبک کودک و بزرگسال)
استاد ستار خطابی روزهای دوشنبه
